• تحمل وزن یک بخش لوله کشی
• پذیرایی برای انبساط حرارتی
• کترینگ برای بارهای شوک (چکش آبی و رانش هیدرولیک)
• پذیرایی برای فعالیت های لرزه ای (زلزله و غیره)
• کترینگ برای بارهای باد (در صورت لزوم)
اصل کار کلی در مورد ساپورت فنری شامل قانون هوک است که توسط دانشمند انگلیسی رابرت هوک ایجاد شده است. تغییر شکل مواد بر حسب الاستیسیته و پلاستیسیته اندازه گیری می شود.
دو نوع ساپورت فنری وجود دارد، نوع متغیر و ثابت. هر دو نوع را می توان بیشتر به عنوان ساپورت فنری زیر یا روی لوله طبقه بندی کرد. در زیر لوله، لوله‌ها از زیر پشتیبانی می‌کنند، در حالی که روی لوله، لوله‌ها را از بالا پشتیبانی می‌کنند. ساپورت فنری نوعی تکیه گاه روی لوله هستند. تکیه گاه های پایین نوعی تکیه گاه زیر لوله هستند.
ساپورت فنری ثابت نیز به عنوان " ساپورت فنری نیرو ثابت" شناخته می شود. این نوع ساپورت فنری طوری طراحی شده است که صرف نظر از اینکه چه باری (از سیستم لوله کشی) روی تکیه گاه وارد می شود، بار نگهدارنده ثابت می ماند. بار نگهدارنده نیز صرف نظر از موقعیت لوله تغییر نمی کند (به شرطی که لوله در محدوده کاری طراحی شده تکیه گاه باشد).
ساپورت فنری ثابت گران تر از ساپورت فنری متغیر هستند و همچنین قادر به تنظیم بار خود نیستند. این دو دلیل اصلی هستند که چرا آنها به اندازه ساپورت فنری متغیر رایج نیستند. نقطه ضعف دیگر این است که زمان تحویل (زمان تحویل) در مقایسه با ساپورت فنری متغیر طولانی تر است. اگر به سرعت به یدکی نیاز باشد، این یک مشکل است.
همانطور که فنر فشرده می شود، مقاومت آن در برابر فشار بیشتر افزایش می یابد، به همین دلیل است که اصطلاح "ساپورت فنری نیرو متغیر متغیر" اغلب برای توصیف این نوع تکیه گاه استفاده می شود (نیروی نگهدارنده متفاوت است). ساپورت فنری متغیر پشتیبانی ثابتی را ارائه نمی دهند، اما به دلیل ارزان تر بودن نسبت به همتایان پشتیبانی ثابت خود، مورد علاقه هستند. به عنوان یک قاعده، بیش از 25٪ از حداکثر بار کاری (معمولاً زمانی که سیستم لوله کشی در شرایط عملیاتی یا "گرم" است) نباید به یک ساپورت فنری متغیر منتقل شود.